اذیت (قرآن)اذیت، معادل عربی «آزردن» و «رنجه شدن» و به معنای ضرر دنیایی یا اخروی است که به جسم یا روح می‌رسد. ۱ - اذیت در قرآندر قرآن واژه «اذیت» موضوع احکام ویژه و خاصی قرار گرفته است و می‌توان آن را از منظر جامعه شناسی، اخلاقی، روان شناسی مورد بررسی قرار داد. در دانش روان شناسی با عنوان خودآزاری، دیگرآزاری، ذکر شده است. [۲]
فرهنگ لغات و اصطلاحات روان شناسی.
واژگان مورد استفاده «اذی»، «اف»، «لاتنهر»، «سوء»، «کف ایدی».۲ - اهم عناوینآثار اذیت؛ احکام اذیت؛ اذیت انبیا؛ اذیت مؤمنان. ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۵۱۸، برگرفته از مقاله «اذیت». رده‌های این صفحه : اذیت و آزار رساندن | موضوعات قرآنی
|